Evet, son bölümle karşınızdayım! En son Avrupa Siber Suç Sözleşmesi’nden bahsediyorduk…

Okuduğum kadarı ile 39’u Avrupa Konseyi olmak üzere toplamda 43 ülke bu sözleşmeyi imzaladı.

Arnavutluk, Avusturya, Azerbaycan, Belçika, Bosna-Hersek, Bulgaristan, Ermenistan, Hırvatistan, Kıbrıs Rum Kesimi, Danimarka, Estonya, Finlandiya, Fransa, Almanya, Yunanistan, Macaristan, İzlanda, İrlanda, İtalya, Litvanya, Liechtenstein, Litvanya, Lüksemburg, Malta, Moldovya, Karadağ, Hollanda, Norveç, Portekiz, Romanya, Sırbistan, Slovakya, Slovenya, İspanya, İsveç, İsviçre, Makedonya, Ukrayna, Kanada, Japonya, Güney Afrika, Amerika ve İngiltere… şeklinde imzalayan ülkeleri görüyoruz.

DEVAMI

Yazımın altıncı bölümü ile karşınızdayım. Umarım bu bölüme kadar sıkılmadan okunmuştur. Son iki bölüme geldik diyebilirim…

Sonuç olarak mahkemeler bilgi alamıyor ve ceza olarak kapatma kararları uygulanıyor!

Bu ne kadar gerçekçi?

Şimdi “yahu Hamza bari sen yapma” diyeceksiniz. Haklısınız da, gündemdeki olayları göz önüne aldığımız zaman Twitter’ın kapatılması ve ardından Youtube ile kapatmalara devam etmemiz, hele ki seçimlere üç beş gün kalmış bir zamana denk gelmesi… Hadi onu da geçtim, üst düzey bir toplantının ses kaydının Youtube’da yayınlanması…

DEVAMI

Kaldığımız yerden devam ediyorum. En son, Siber Güvenlik Sözleşmelerinden bahsetmiştim…

Ehh biz bunları beceremezsek, birçok ülkenin altına imza atarak oluşturdukları “Ulusal Siber Güvenlik” sözleşmelerini kanun haline getirmezsek, daha doğrusu o ülkeler ve platformlarla birlikte hareket etmezsek…

Kimse bize bilgi vermez!

Bu söylediklerim elbette ki kısa vadede hayata geçirilecek şeyler değil! Fakat 4-5 yıldır ülke gündeminde olan değişiklikler!

DEVAMI

Bilgi güvenliği farkındalığı ile yazıma kaldığımız yerden devam edelim…

Onların saldırıları sayesinde bilgi güvenliği, kişisel bilgilerin ve özel bilgilerin korunması konusunda “bilgi güvenliği farkındalığı” oluşmadı mı? Saldırılar sürdükçe, onlar bir yerleri ele geçirip, kişisel bilgilerimizi (buna ayarım işte lan, devlete saldırdın tamam da, benim TC kimlik numaramı niye paylaştınız? Hani halktan yanaydınız? Halkın bilgilerini niye public ediyorsun? Bu da ayar olduğum bir noktadır…) paylaştıkça…

Herkes şu soruyu sormaya başladı.  

Acaba güvende miyiz? Acaba beni de hacklerler mi? Acaba bilgisayarımın kamerasını açıp, görüntümü kayıt edebilirler mi..? Nasıl korunabilirim?

Sonrasında kurumlara bu soruları yöneltik!

Yazımın üçüncü bölümü ile devam ediyoruz.  İşin “müstehcenlik” tarafını tartışmaya açmıyorum.  Yoksa bu uzun yazının sonu hiç gelmez demiştim. Devam edelim…

Bu bildirimlerin bir kısmı Twitter, Youtube ve Google’dan kaldırıldı. Ancak bu İnternet siteleri kaldırılan içeriklerin hakkında da yeterli bilgiyi vermiyorlar.

Diğer ülkelere de bilgi verildiği, NSA gibi kurumların bilgi aldığı gibi birçok söylenti ortalıkta dolaşıyor. Bu platformlar ise her zamanki gibi bu söylentileri yalanlıyorlar. Kesin olarak bir ülkeye ya da bir kuruma kişisel bilgi verip vermedikleri şaibeli ve tartışılan konular arasında…

Yalnız bazı konularda…

Yazımın birinci bölümünde konuya iyi bir giriş yaptığımızı düşünüyorum. İkinci bölümü ile kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Siber suçlar işleniyor, peki suçluları nasıl yakalayacağız?

İşte bu noktada ülkemizin ve dünyada bizim gibi ülkelerin bilgi paylaşımına ihtiyacı var.  Adamın biri size sokağın ortasında küfür etse ne yapardınız? Gücünüz yetiyorsa döversiniz… Yetmiyorsa? Polise başvurur, mağdur olduğunuzu anlatır, sonrasında da mahkemeye tanıklarınız ile birlikte giderdiniz. Pe ki mahkeme ne yapıyor? Olayı araştırıyor, tanıkları dinliyor. Kanun maddelerine bakıyor. Ardından da suçun işlendiğine kanaat getirerek (deliller vs…) adamı suçlu ya da suçsuz buluyor.

DEVAMI